Właśnie minęły 2 lata od zabójstwa Marielle Franco, wschodzącej gwiazdy brazylijskiej polityki. To historia jak z filmu i to nie tylko dlatego, że jednym z jej bohaterów jest pierwowzór postaci w lokalnym hicie kinowym: mieszają się w niej futbol, muzyka, szwadrony śmierci i polityka. Śmierć Marielle jak w soczewce skupia wszystkie bolączki, z którymi boryka się jej ojczyzna.

Obaj urodzili się w wielodzietnych rodzinach biednych rolników, obaj rzucili podstawówkę, żeby pracować na polu marihuany, obaj trafili do amerykańskich więzień. Z tym, że dotychczasowy król meksykańskiego półświatka El Chapo nigdy już z niego nie wyjdzie, a jego rywal El Mencho dopiero po takiej odsiadce rozpoczął kryminalną karierę, dzięki której jest dziś najpotężniejszym narkobaronem świata.

Tuż przed Bożym Narodzeniem, w stolicy Brazylii ograbiono i spalono świątynię umbandy. W całym kraju doszło w zeszłym roku do ponad 100 ataków na miejsca kultu tej afrolatynoskiej religii oraz pokrewnej jej candomblé, a bici i zastraszani kapłani obu wyznań zostali zmuszeni do zamknięcia 180 świątyń. Takich jak ta, w której w 1917 r. nagrano po raz pierwszy piosenkę samby – dziś ścieżki dźwiękowej słynnego karnawału w Rio.

Po kontrowersyjnych wyborach prezydenckich w październiku, z Boliwii musiał uciekać jej wieloletni przywódca Evo Morales, a głosowanie zostanie powtórzone w maju. Teraz z jednej strony sceny politycznej padają zarzuty o rasizm, a z drugiej o satanizm. To pokłosie uśpionych przez lata, a teraz powracających ze zdwojoną siłą podziałów etnicznych, które przypominają, że Boliwia to w zasadzie dwa państwa wciśnięte w jedno.

2019 był rokiem ulicznych demonstracji na całym świecie, ale żaden inny region nie burzył się tak powszechnie jak Ameryka Łacińska. Wenezuela, Portoryko, Peru, Ekwador, Chile, Boliwia, Kolumbia: w każdym z tych krajów obywatele głośno dawali znać swojemu niezadowoleniu z rządzących. Skąd ta powszechna wściekłość i dokąd prowadzi ten kontynent?