Gdy światowe media podały, że w Tanzanii za różne części ciała ludzi z albinizmem (które czarownicy skupują do produkcji eliksirów i amuletów) można dostać łącznie 75 tys. dolarów, ruszyła fala przemocy: w rekordowym 2008 r. zabito w tym kraju kilkadziesiąt osób, co zmusiło władze do działania i zwalczenia plagi morderstw. W rzeczywistości jednak ani ta suma nie jest prawdziwa, ani ludzie nie przestali ginąć z powodu koloru skóry.

W styczniu Syrtę, rodzinne miasto Muammara Kaddafiego, zdobyły siły Khalify Haftara: dawnego podkomendnego dyktatora, który jest coraz bliżej wygrania libijskiej wojny domowej. Mimo, że oferuje rodakom nowe państwo policyjne, to w kraju gdzie młodzież zamiast do szkoły trafia do zbrojnych bojówek, wielu przysta po prostu na jakiekolwiek zakończenie konfliktu.

Gambijczycy zjadają co roku 25 kg ryb na osobę, trzykrotnie więcej niż wynosi afrykańska średnia. Ale podobna nieco do śledzia oścista bonga, podstawa diety ich diety, zamiast na talerze trafia coraz częściej do chińskich fabryk produkujących paszę dla zwierząt. To kolejne zmartwienie dla mieszkańców najmniejszego kraju na kontynencie, który właśnie rozlicza się ze zbrodniami obalonej dyktatury.

Na zachodzie Afryki ciągnie się najdłuższa na świecie fortyfikacja wojskowa. Maroko odgrodziło się nią od wyjątkowo skutecznej partyzantki, która walczyła o niepodległość zajętego przez arabskie królestwo terytorium Sahary Zachodniej. Dziś już tylko 1/3 jej mieszkańców to ludność rdzenna, a w leżących na pustyni obozach dla uchodźców dorasta już trzecie pokolenie coraz bardziej sfrustrowanych Saharyjczyków.

#EnaZeda w Tunezji, #AnaKaman w Palestynie, #MeshBasita w Libanie. To wszystko lokalne, arabskie hasztagi wpisujące się w ruch #MeToo. Problem molestowania seksualnego jest ponadnarodowy, ale mieszkanki Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu muszą się w takiej sytuacji często mierzyć z dodatkową przeciwnością: własną rodziną. Swoiście pojmowany honor i nieprzepracowana rewolucja seksualna powodują, że kobiety z tych regionów padają często ofiarami swoich krewnych – bez względu na to, czy są makijażystkami z Palestyny, czy księżniczkami z Dubaju.