Zjednoczone Emiraty Arabskie dostosowują weekendy już nie do islamskiego dnia modlitwy, tylko norm zachodnich, wprowadzają pierwszy kodeks cywilny w tej części świata i sugerują nadawanie obywatelstwa obcokrajowcom. Czy kraj, który powstał zaledwie pół wieku temu i gdzie rdzenni mieszkańcy stanowią tylko 10 proc. ludności, jest gotowy na zmianę tożsamości?

Wbrew stereotypowi o stepowym życiu, połowa wszystkich obywateli Mongolii mieszka w stolicy, a co trzeci z nich nie skończył jeszcze 34. roku życia. Nikt nie wyraża dziś ich aspiracji trafniej, niż lokalni raperzy, którzy pozują w teledyskach równocześnie na Czyngis-chana i 2Paca.

Stolica Etiopii w dwie dekady zmieniła się z niemal wsi w Dubaj Afryki. Do lśniących drapaczy chmur dołączyły właśnie parki publiczne i ścieżki rowerowe, ale ten błyskawiczny rozwój wiąże się ze zwiększaniem rozwarstwienia społecznego oraz konfliktów, z których jeden skończył się ostatnio wojną domową.

Co roku o tej porze, Dżakartę zalewają katastrofalne powodzie. To śmiertelne zagrożenie dla mieszkańców miasta, które już za dekadę ma być najludniejszym na świecie. Czy rozwiązaniem może być mająca się zacząć za kilka miesięcy przeprowadzka stolicy na inną wyspę?

Według badań Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, w żadnym z 37 krajów członkowskich zaufanie obywateli do władzy nie jest tak niskie, jak w Grecji. Zdaniem Nikosa Dimou, jednego z najwybitniejszych lokalnych pisarzy, „nędzny grecki establishment ratuje jedynie, że antyestablishment ma się jeszcze gorzej”.