Kraj żyjący w całości z turystyki, od lat nie radzi sobie z odpadkami po zagranicznych gościach, zwłaszcza plastikiem. Gdy sytuacja z tym ostatnim miała w końcu zostać unormowana, wybuchła pandemia zmuszająca archipelag do jeszcze szerszego jego stosowania.

Według wyliczeń ekonomistów, anglojęzyczne Karaiby mają co roku tracić 4,4 mld dolarów na niewykorzystanym potencjale turystycznym, który jest obniżany przez instytucjonalną homofobię. Choć miejscowe rządy odziedziczyły ją jeszcze po czasach kolonialnych, to dziś bronią jej jako własnego dziedzictwa.

Radni z partii prawicowych i lewicowych wspólnie poparli projekt wyrzucenia z historycznego centrum miasta lokali, w których uprawia się seks za pieniądze. Choć dzielnica czerwonych latarni była częścią starówki od kilkuset lat, to jest to efekt zmian, jakie na niderlandzkiej stolicy odciska masowa turystyka.

Według badania Chińskiej Agencji Turystycznej, najpopularniejszym wakacyjnym kierunkiem w tym kraju jest obecnie Wuhan, gdzie zaczęła się pandemia koronawirusa. Podróżowanie w miejsca naznaczone śmiercią i cierpieniem mają swoją nazwę: dark tourism. Na przeciwległym krańcu jest wolonturystyka, czyli wakacje połączone z pracą humanitarną. Choć oba trendy wydają się ze sobą sprzeczne, to wyrastają z tej samej potrzeby i w równym stopniu przekraczają granice etyczne.

Gambijczycy zjadają co roku 25 kg ryb na osobę, trzykrotnie więcej niż wynosi afrykańska średnia. Ale podobna nieco do śledzia oścista bonga, podstawa diety ich diety, zamiast na talerze trafia coraz częściej do chińskich fabryk produkujących paszę dla zwierząt. To kolejne zmartwienie dla mieszkańców najmniejszego kraju na kontynencie, który właśnie rozlicza się ze zbrodniami obalonej dyktatury.