Eurowizja to nie tylko konkurs piosenki, ale także narzędzie dla uczestniczących w nim państw do promowania swoich wartości. Czy można mówić o wspólnych w przypadku tak zróżnicowanego kontynentu, jak Europa?

Żeby odnieść sukces na światowych listach przebojów, 20 lat temu latynoscy artyści musieli farbować się na blond i nagrywać piosenki po angielsku. Dziś królują w serwisach streamingowych, biją finansowe rekordy tras koncertowych i dają najlepsze występy na rozdaniach amerykańskich nagród fonograficznych – wszystko to we własnym języku. Jak doszło do tej zmiany?

W latach 90. turbo-folk kojarzył się z serbskim nacjonalizmem i zbrodniarzami wojennymi. Dziś jest pełen niezależnych kobiet i homoerotycznych teledysków. Czy można jednak jeszcze w ogóle mówić o jednym gatunku muzycznym?

Wbrew stereotypowi o stepowym życiu, połowa wszystkich obywateli Mongolii mieszka w stolicy, a co trzeci z nich nie skończył jeszcze 34. roku życia. Nikt nie wyraża dziś ich aspiracji trafniej, niż lokalni raperzy, którzy pozują w teledyskach równocześnie na Czyngis-chana i 2Paca.

Według wyliczeń ekonomistów, anglojęzyczne Karaiby mają co roku tracić 4,4 mld dolarów na niewykorzystanym potencjale turystycznym, który jest obniżany przez instytucjonalną homofobię. Choć miejscowe rządy odziedziczyły ją jeszcze po czasach kolonialnych, to dziś bronią jej jako własnego dziedzictwa.