Dział Zagraniczny

W północnokoreańskiej kinematografii rzeczywistość często przebija fikcję. Syn dyktatora ekranizujący opery rzekomo napisane przez tatę. Aktor upodobniony do niego kilkoma operacjami plastycznymi, o którym po wcieleniu się w rolę przywódcy słuch ginie. Uznany reżyser z innego kraju porwany i torturowany przez kilka lat, żeby nakręcił ludowy odpowiednik Godzilli. To tylko kilka prawdziwych historii towarzyszących produkowaniu filmów przez Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną.

Z dużego badania zrobionego na zlecenie BBC wynika, że w całym świecie arabskim (poza regionami ogarniętymi krwawą wojną domową) wierni odchodzą od religii: w w ciągu ostatnich pięciu lat ich odsetek wzrósł z 8 do 13 proc., a wśród osób poniżej 30. roku życia już prawie co piąta nie przywiązuje wagi do wyznania.

Wenezuela padła ofiarą własnego bogactwa, czyli największych złóż ropy naftowej na świecie. Z ich powodu nigdy nie rozwinęła żadnych innych gałęzi przemysłu, a większość towarów mogła taniej importować, niż produkować na miejscu. Ale załamanie się światowych cen tego surowca, zaniedbana przez lata infrastruktura, korupcja oraz obsadzanie kluczowych stanowisk na podstawie lojalności, a nie kompetencji, doprowadziło kraj do jednego z największych kryzysów humanitarnych w historii: tylko w ciągu ostatnich trzech lat, z Wenezueli wyjechał co dziesiąty obywatel. Większość została jednak w zrujnowanej ojczyźnie.

Według danych Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Japonki należą do najlepiej wykształconych kobiet na świecie, a aktywnych zawodowo jest dziś 65 proc. z nich, co jest krajowym rekordem. Ale w przeważającej większości zatrudniane są tylko w niepełnym wymiarze i za możliwie jak najniższe stawki. Wielka kariera jest dla nich z reguły zamknięta: kilka uniwersytetów medycznych przez lata fałszowało nawet wyniki swoich egzaminów wstępnych, żeby tylko jak najmniej kobiet zostawało lekarzami.

Na początku lipca w starciach etnicznych w Mali zamordowano 23 osoby. W czerwcu w podobnej masakrze życie straciło 30 ofiar, choć nieoficjalnie doniesienia mówią nawet o 100. W marcu potwierdzona przez władze liczba zabitych wyniosła już 160. Takie pogromy od kilku lat zdarzają się na całym Sahelu, regionie biegnącym wzdłuż południowych obrzeży Sahary, a najczęściej biorą w nich udział (raz jako ofiary, raz jako sprawcy) Fulanie: prowadzący pół-koczowniczy tryb życia lud pasterzy.